Muziek in 2020: mijn top-10

Over 2020 valt van alles te zeggen, maar dat het in muzikaal opzicht een topjaar was staat buiten kijf. In willekeurige volgorde mijn top-10 lijstje.

Psychotic Waltz – The God-Shaped Void
Nooit zo groot geworden als bands als Dream Theater, maar voor het progmetalgenre niet minder invloedrijk. The God-Shaped Void, 30 jaar na het baanbrekende debuut A Social Grace uitgebracht, klinkt even fris als ooit.

Arcing Wires – Prime
Een geweldig debuut, uitgebracht door het Australische Art As Catharsis, dat alle vervelende kantjes van zeurderige fusionrock omzijlt. Bij roept het geregeld de vergelijking op met het oeuvre van Lost Tribe. Fris, puntig, groovy.

Emma Ruth Rundle & Thou – May Our Chambers Be Full
Een op het eerste gezicht vreemde combinatie. Zangeres Emma Ruth Rundle, die af en toe verrassend veel klinkt als Alanis Morrissette, doet het met de heren van doomensemble Thou. Donker, angstaanjagend, maar even vaak warm en sfeervol.

Plini – Impulse Voices
Gitarist Plini Roessler-Holgate kende ik als een exponent van zenuwachtige mathrock (met dat eeuwige gitaargetokkel dat nooit echt lijkt los te komen) waardoor ik dit album bijna links liet liggen. Gelukkig gunde ik het een kans want het is een volwassen jazzrockalbum met ijzersterke composities en dito spel.

Panzerballett – Planet Z
Op de valreep in dit lijstje, want ik stuitte pas gisteren op dit baanbrekende kunststukje van het gezelschap rondom gitarist Jan Zerfeldt. Panzerballett is eenvoudigweg één van de meest bijzondere en grensverleggende bands die er bestaat. Uitermate complex, maar tegelijkertijd supergrappig, al vergaat het lachen je wanneer je de muziek teveel probeert te volgen. Absolute buitencategorie.

Pallbearer – Forgotten Days
Na het geweldige Heartless (2017) komen de heren van Pallbearer met een minstens zo goed album. Sfeervolle doom met hier en daar progelementen.

Anna von Hausswolff – All Thoughts Fly
Geef Anna een kerkorgel en ze gaat los. Op All Thoughts Fly verkent ze alle regionen van het instrument en zingt zelf voor de verandering niet. De dronecomposities passen perfect in het plaatje van het Southern Lord-label dat grossiert in zwaar, traag en experimenteel.

Imperial Triumphant – Alphaville
Bij ‘avant garde metal uit New York’ gaan je gedachten natuurlijk gelijk naar John Zorn’s Naked City. De link met die grootmeesters is bij Imperial Triumphant terecht, temeer daar drummer Kenny Grohowski een jonge telg in het netwerk rondom Zorn is. Supercomplex en loodzwaar, waarmee ook vergelijkingen met bands als Dillinger Escape Plan voor de hand liggen. En prachtig artwork ook.

Westerman – Your Hero Is Not Dead
Ook weer een debuut, ditmaal van de Britse zanger Will Westerman. Een wat vreemde eend in de bijt in mijn lijstje, want het album is een ode aan Talk Talk’s Mark Hollis, een band waarvan ik nauwelijks iets ken. Westerman schrijft echter prachtige en toegankelijke songs die ook zonder kennis van de connotatie met Hollis fier overeind blijven staan. En met een flinke greep uit alles wat goed was in de eighties scoor je vandaag de dag ook natuurlijk.

Sweven – The Eternal Resonance
Ook weer sprake van een debuut, ditmaal van het Zweedse Sweven, dat een combinatie van 70’s progrock en death- en blackmetal brengt, dat laatste overigens vooral door de gepijnigde vocalen. De songs zijn zonder uitzondering meeslepend en staan bol van het muzikale avontuur. En grooven kan Sweven ook. Prachtplaat.